Blog #2 Het Hart van moeder Aarde …
Onze eerste twee maanden in Frankrijk zijn een feit. Op een prachtige plek met de bijzondere naam Les Vincies is ons nieuwe avontuur begonnen. En we beginnen te wennen aan het huis, de omgeving, de kleuren, de geuren, de geluiden, de wind, de regen en nu ook de zon. Die zon is wel heel erg lekker want we hebben wat regen verstouwd die eerste maand. Met bakken kwam het uit de hemel zetten. Van ’s morgens vroeg tot laat in de avond. De wind huilde om het huis, bomen en takken zwiepten rond en een aantal dakpannen hebben besloten dat ze naar beneden wilden. En met een oud huis kom je dan ook natuurlijk andere dingen tegen. Omdat het zoveel regende moesten we ook even een paar pannetjes neerzetten …. Maar dat schijnt hier ‘normaal’ te zijn. We hoorden van onze klusjesmannen dat zij zeil over de televisie hebben hangen omdat deze anders nat wordt!! We kregen foto’s opgestuurd van de rivieren Dordogne en Vezere die ver buiten hun oevers stonden en waar het water behoorlijk kolkte. Dit is vrij normaal hier in deze tijd van het jaar. Daarom is het hier ook in de zomer nog zo lekker groen.
Maar ik kan je vertellen dat na alle regen hier de zon nu aardig zijn best doet om alles weer droog en mooier te maken. Want zeg nu zelf, met de zon erbij ziet het er toch net iets fijner uit. En die zon is hier al best krachtig. Dus als het enigzins kan, zitten wij buiten onze koffie te drinken. Al dan niet met een croissantje erbij. Of we werken buiten aan tafel, zijn in en rondom het huis bezig of we liggen een boekje te lezen aan de rand van het zwembad. Nog niet in het zwembad, want dat moest eerst flink schoongemaakt worden. Die Rode Regen (waar ik je eerder over vertelde in de LoveLight van februari ) heeft natuurlijk zijn sporen achter gelaten. Maar met liefde en aandacht is Paul aan de slag gegaan en op dit moment is het water weer kraak helder. En als de temperatuur iets hoger wordt kunnen we onze eerste plons maken.
Zoals Paul in en met het water bezig was, ben ik in het bos aan de slag gegaan. Langzaamaan komt er een paadje om door het bos te gaan lopen. En dat bos is iets groter dan we dachten. Met van allerlei interessante mogelijkheden. Maar eerst heel veel klimop weghalen zodat de bomen weer adem kunnen halen. Oude bomen, omgevallen bomen, takken en weggeknipte klimop opruimen om het Licht de ruimte geven. Het hout dat uit het bos komt kunnen we prima gebruiken voor de kachel. Die is zeker als we binnen vertoeven erg fijn om aan te hebben. En hoe prettig als je die kachel aan kunt maken met hout dat je zelf hebt gesprokkeld dan wel gekloofd. Veel hout hebben we verplaatst zodat het beter kan drogen. En zon en wind doen dan wonderen.
Al werkend in het bos merk ik dat ik veelal metaforisch bezig ben. Alles wat er nu op dit moment gaande is in de wereld, zowel mijn eigen wereld als de grote buitenwereld, ben ik daar aan het omzetten. Fysiek dan wel energetisch. Oude verbindingen losmaken zodat er nieuwe vormen en verbindingen mogen ontstaan. Oude, dode spullen weghalen zodat er kans is om het nieuwe te laten ontspruiten. Licht brengen op donkere plaatsen. Nieuwe paden om te gaan bewandelen. Materialen die ik vind hergebruiken. En ondertussen genieten van de vogeltjes die fluiten, het voorjaar dat aan het ontluiken is, bomen die in bloei komen, bloesem die ontspruit en kijken welke bloemetjes er uit de grond komen. Niets zo heerlijk als buiten bezig te zijn, in de natuur die zo helend werkt. Daar kan geen therapeut tegenop. Door zo bezig te zijn kun je contact maken met het Hart van Moeder Aarde en voel je een diepe verbondenheid. En hoe mooi als je dan een steen vindt in de vorm van een Hart. Deze prachtige gift van Moeder Natuur heb ik verwerkt in de rand die toegang geeft tot het zwembad. Dit zijn van die momenten dat ik dan aan mijn moeder denk, die ook veel in haar tuin bezig is, veel wandelt en fietst in de natuur. En die met haar 82 jaar nog hartstikke gezond is en bruist van energie. De natuur geeft je veel antwoorden en is het beste medicijn dat er op dit moment is. Dus mocht je de kans hebben om naar buiten te gaan …. doen. Waar je ook bent. Er is altijd wel een bos of een ander stuk natuur in de buurt om te gaan wandelen. Of een boom waar je even tegen aan mag gaan staan. Of een bankje om even op te gaan zitten. Om uit te rusten. Om na te denken en even niets te doen. Want na fysieke inspanning is het ook erg fijn om te ontspannen en uit te rusten.
Dat is waar deze tijd ook om vraagt. Ontspannen en uitrusten. De energie is soms zo heftig en er gebeurt zo veel dat het soms niet bij te benen is. Vaak kan ik het wel plaatsen, maar ook ik vind het soms best lastig met alles wat er voorbij komt en gaande is. Ook ik heb af en toe van die momenten dat ik denk: ‘Hoe lang gaat deze onzin nog duren, ik ben er wel klaar mee.’ Maar het belangrijkste is en blijft toch om iedere keer weer bij jezelf terug te komen. Terug te keren naar je hart. Te luisteren naar je hart en te vertrouwen wat het je vertelt. Hier vind je alle antwoorden …. die kan geen politicus, geen wereld leider, geen goeroe, geen coach, geen therapeut of andere hulpverlener je geven. JIJ hebt alle antwoorden al in je …. het enigste wat je hoeft te doen is luisteren ….. naar je HART en dat klopt …. Durf daarop te vertrouwen.
Dank je wel voor het lezen van dit Blog en voel je vrij om het door te sturen. Weet dat er hier in Frankrijk op Les Vincies altijd een luisterend oor is, een plek om bij te praten, een plek om uit te rusten, een plek om je leven te vieren, een plek om te dansen en zingen. Maar bovenal een plek om terug te keren bij de Bron en gewoon te mogen Zijn.
Hartegroet, Ellen.💞
14 gedachten over “Blog #2 Het Hart van moeder Aarde …”
Lieve Ellen.
Ik heb weer genoten van je nieuwe blog. Het is voor mij elke keer weer een moment van bezinning en herkenning na het lezen van jouw inspirerende verhaal. Dankjewel lieve Ellen.
I love you to the moon and back.
Liefs,
Monique
Dank je wel lieve Monique,
Gelukkig spreken wij elkaar ook nog via een andere manier en weg, want anders was dit wel een hele late reactie.
Maar weinig achter de pc, veel in de tuin, dan krijg je dat.
Net het nieuwste Blog gepost …. er moesten weer wat woorden gedeeld worden …
Tot snel.
Hartegroet Ellen
Lieve Ellen, wat een mooi blog is dit! Ik loop in gedachten met je mee door het bos. En wat een prachtige steen heb je gevonden. Ook ik ervaar alles wat roerig verandert in de wereld diep in mij en probeer steeds terug te keren naar mijn kern. Onze voortuin staat nu mooi in bloei met allemaal voorjaarsbloemen. Echt prachtig. Ik hoop dat er een tijd komt dat ik even bij jou en Paul kan zijn. Maar dat komt vast goed! Denk aan jullie! Liefs, Barbara
Dank je wel lieve Barbara voor je reactie.
En ik zie het nu pas omdat ik het nieuwe blog erop zet.
Maar gelukkig spreken wij elkaar ook nog via een andere manier en blijven we verbonden.
En je weet altijd welkom hier …
Hartegroet Ellen
Mooi, zoveel liefde en rustig. 🥰
Dank je wel lieve Tosca.
Zie nu pas dit berichtje omdat ik het nieuwe Blog aan het posten was.
Zo weinig achter de pc.
Maar gelukkig wel op een andere manier al gesproken.
Hartegroet aan allen daar.
Mooi, Ellen, herkenbaar met wat ik hier voel.
We komen er aan, hoor, om ook jullie plek te beleven! April…?!
Liefs, Elly
Hoi lieve Elly,
Ik lees nu pas je berichtje, maar gelukkig hebben we elkaar al gesproken.
Van harte welkom hier dat weten jullie.
Dikke knuffel.
Mooie Blog Ellen leuk om te lezen.
Dank je wel Tinus.
Ik lees nu pas je reactie omdat ik het nieuwe Blog erop zet.
En weinig achter de pc en veel in de tuin.
Maar gelukkig spreken we elkaar ook nog via andere wegen.
Hartegroet Ellen.
Alles is in de natuur aanwezig,
Prachtig dat je dan ook weer inspiratie van krijgt!
Meer heb je niet nodig!
Liefs Meindi
Dank je wel lieve Meindi.
Een late reactie terug omdat ik het nu pas lees.
Weinig achter de pc en nu pas weer omdat ik het volgende Blog post.
Hartegroet van ons allebei.
Wat klinkt dit fijn Ellen!!☀️
Hoop dat jullie héérlijk genieten van jullie prachtige stek in Frankrijk!!
Zou het graag eens met eigen ogen zien en’terug bij de Bron’ ervaren! 🍀
Lieve groet, Yvonne 💕
Lieve Yvonne,
Ik lees nu pas je reactie omdat ik weinig achter de pc zit. Veel in de tuin en buiten bezig geweest. Nu ik net het nieuwe Blog aan het plaatsen ben zie ik de reacties!!
Je bent natuurlijk welkom en hopelijk gaan de grenzen weer normaal open.
Dan kun je zelf ‘De Bron’ ervaren. Hartegroet Ellen.
Reacties zijn gesloten.